Een stukje geschiedenis over speeltuin Thienbunder:

Het is 1953 en in de wijk Thienbunder is het stuk grond vrijgekomen waar de machines stonden voor de gevelplaten van de huizen.

Omdat de wijk bestond uit voornamelijk mijnwerkers werd er al snel besloten dat op dit stuk grond een speeltuin moest komen, en dus pakte deze mensen zich samen en gingen aan de slag.

Met hulp van de gemeente die de grond beschikbaar stelde en wat geld uit de fonds voor sociale instellingen van de mijn en veel handwerk ontstond er een mooie speeltuin.

 

De Maurits leverde het ijzer en op de siff fabriek achter de speeltuin kregen de mijnwerkers gratis las cursussen en konden dus zelf de schommels en wippen in elkaar lassen.

Er werd heel wat opgebouwd en als Burgemeester Coenders samen met Wethouder Schrijen een kijkje kwamen nemen was er niemand aan het werk, want alles moest worden gedaan na de 'schieg', en dus in de avonduren.

 

Zo draaide de speeltuin heel wat jaren door en in 1958 kwam de heel sociaal voelende vrijgezelle mevrouw die we allemaal kennen als Tante May.

Zei deed de wacht en hield er toezicht op de kinderen veilig konden spelen, en aan een medaille wat de kinderen om hadden kon zei zien of de ouders het lidmaatschap hadden betaald, dat ze zelf deur aan deur bij de mensen ophaalde.

 

Na heel wat jaren en heel veel inzet van vele vrijwilligers, kwam er in 1998 het attractiebesluit speeltoestellen, wat betekende dat er extra gecontroleerd werd op veilige speeltoestellen en dat ze niet meer zelf te maken zijn.

Wat resulteerde uit veel afgekeurde speeltoestellen en uiteraard ook leegloop was in de speeltuin.

 

Dus was er tijd voor actie en het toenmalige bestuur besloot na een aantal gesprekken met de Gemeente om de speeltuin grondig te renoveren, maar dit was niet makkelijker gezegd dan gedaan. Na een aantal jaren van voorbereiden en geld inzamelen was het in 2007 dan zover, na financiële bijdrage van de gemeente kon de schop in de grond. Wat dus ook als resulteerde dat de kavelbaan (gemaakt in 1953) ook moest verdwijnen, wat wel voor wat emotionele taferelen zorgde.

 

Maar het geld was snel op en de invallende recessie werkte ook niet mee, en dus moesten we de renovatie faseren. Maar nu anno 2011 kunnen we trots zijn op het resultaat en hebben we het voer een van de mooiste en veiligste speeltuin van heel Limburg, die ook voor iedereen toegankelijk is.

 

Dit alles betekend natuurlijk niet dat we stil gaan zitten en dat we blijven bouwen aan onze speeltuin en zijn er weer gesprekken gaande wat betreft uitbreiding. Ook hierbij kunnen we natuurlijk alle hulp gebruiken, dus als de speeltuin ook een plaatsje in u hart heeft. Meld u dan bij ons aan en kom ons team verstreken, want uiteindelijk is het voorbestaan van onze speeltuin belangrijk voor jong en oud.

 

En het mooiste werk is vrijwilligerswerk!